Σιγά σιγά τον χάνουμε, η αλήθεια είναι αυτή και είναι μια αλήθεια που πονάει..Δεν έχει σημασία πόσα grand slams θα κατακτήσει ακόμα..Κάθε φορά που θα τον βλέπουμε στα courts κατά βάθος η καρδιά μας θα σφίγγεται καθώς προετοιμαζόμαστε για το μεγάλο αντίο..
Φυσικά θα υπάρξουν για λίγο ακόμα και άλλα θαύματα σαν αυτό που έκανε φέτος στο Wimbledon, αλλά στο τέλος όλοι γνωρίζουμε πως ο αδίστακτος χρόνος θα τον νικήσει αφήνοντας πεδίο δόξης λαμπρό για αντιπάλους που εδώ και χρόνια ονειρεύονται απλώς να σταθούν τιμητικά δίπλα του..Το φινάλε θα είναι μοιραία πικρό, όχι για τον ίδιο, αλλά για εμάς που αγαπήσαμε το τένις που ο Ελβετός από τη Βασιλεία τίμησε όσο κανείς άλλος.Αυτό το τένις που στη βάση του είχε πάντα την ομορφιά της αισθητικής κόντρα στις επιταγές των καιρών που θέλουν οι νικητές να είναι οδοστρωτήρες baseliner που σκοτώνουν με άνεση εξολοθρευτών..
Ο Federer δεν είναι απλά το no1 στην παγκόσμια κατάταξη και ο κορυφαίος όλων των εποχών.Είναι για το άθλημα ένα είδος προς εξαφάνιση.Μόνο που πριν μας χαρίσει τον τελευταίο άσο ,το τελευταίο drops hot, το τελευταίο backhand θα έχει αποδείξει περίτρανα ότι η εποχή του cyber tennis που ζούμε δεν επισκίασε ποτέ την αρτιότητα του ταλέντου και της τεχνικής..
Η επιστροφή του στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης λίγο πριν κλείσει τα 32 του χρόνια είναι ένας γοητευτικός άθλος..ο θρίαμβος της φινέτσας κόντρα στη δύναμη.Μετά το 2008 ο Ελβετός συνάντησε στο πρόσωπο του Rafael Nadal τη νέμεση.Το ισοπεδωτικό τένις του Ισπανού, γεμάτο δύναμη και αδιαφορία για την καλλιγραφία τον οδήγησε σε πρωτόγνωρες γι αυτόν ήττες..Όταν αργότερα εμφανίστηκε και ο Djokovic-ένας αθλητής ρομπότ που διαβάζει τα επόμενα χτυπήματα του αντιπάλου σαν σκακιστής- ο συναγωνισμός για τον Federer έγινε αδυσώπητος.Οι δύο νέοι αντίπαλοι τον κυνηγούσαν όχι απλά για να του πάρουν τίτλους, αλλά για να βάλουν ένα οριστικό τέλος στον κανόνα της δικής του αισθητικής.Το αριστοκρατικό του τένις κινδύνεψε να φανεί παρωχημένο, σε μια εποχή που η δύναμη της λογικής θεωρείται ο μόνος δρόμος προς την επιτυχία..
Όμως ο εκλεκτός του αθλήματος δεν άλλαξε ποτέ πλάνο και στρατηγική..Η επιστροφή στο θρόνο του ήταν η δικαίωση του ταλέντου, της χαρισματικότητας και της ποιότητας.Κάποια μέρα ο κόσμος του τένις θα χάσει τον Federer και μαζί τη σαγηνευτική του τενίστικη ομορφιά.Το ωραίο κατακτά και ο κατακτημένος παραμένει για πάντα αιχμάλωτος.Ο Κόσμος του τένις είναι αιχμάλωτος του Roger και δεν θα ελευθερωθεί ποτέ του..
