«Κύριε ελέησον…»!

Σίγουρα οι περισσότεροι έχετε εκκλησιαστεί ουκ ολίγες φορές. Θα έχετε παρατηρήσει πως παρά το κατανυκτικό πνεύμα που περιβάλλει τους εκκλησιαζόμενους και τους λειτουργούς, υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες η προσοχή αυτών αποσπάται εξαιτίας πληθώρας αφορμών...

Καλλονή εισερχόμενη στο ναό για παράδειγμα προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις στον γυναικείο και ανδρικό πληθυσμό.

Οι μεν γυναίκες στρέφουν επιδεικτικά την κεφαλή προς το Ιερό Βήμα προσποιούμενες βαθιά κατάνυξη και εκστασιασμό. Έπειτα, κλίνοντας το κεφάλι εις ένδειξη υποταγής εις τον Κύριο και στρέφοντας το ελαφρά προς τη νεοεισελθούσα, εξαπολύουν κεραυνοβόλο και διερευνητικό βλέμμα το οποίο αν μπορούσε να βγάλει ακτινογραφία θα την έβγαζε. Τα χείλη ανεπαίσθητα σουφρώνουν, η κεφαλή λικνίζεται ελαφρώς πάνω-κάτω και το βλέμμα γίνεται όλο και αυστηρότερο σκεπτόμενο τις τυχούσες αμαρτίες της «λεγάμενης».

Οι δε άντρες πιο σοβαροί, πιο διακριτικοί. Ατάραχοι σταυρώνουν τα χέρια στο ύψος της κοιλιακής χώρας προσποιούμενοι πως τίποτα το συνταρακτικό δεν συνέβη. Φορούν το πιο αθώο ύφος εξετάζοντας με έκδηλο ενδιαφέρον τις τοιχογραφίες του ναού. Ξάφνου θυμούνται να ρίξουν μια ματιά στο παπούτσι τους που μάλλον δεν το ξαναείδαν, οπότε το βλέμμα προοδευτικά χαμηλώνει με περίσσια γαλήνη και κατανυκτική ηρεμία. Προσποιούμενοι δε Θεία περισυλλογή σηκώνουν το βλέμμα δήθεν προς το άπειρο προσπαθώντας ταχέως να αποτυπώσουν κάθε λεπτομέρεια του κορμιού της καλλονής και κάθε πτυχή του φορέματος. Όλα πρέπει να γίνουν γρήγορα διότι… «δεν κάνει»! Στη σπάνια δε περίπτωση που η καλλονή επιδείξει Θεία υποταγή αφιερώνοντας τυχούσα μετάνοια, υψώνεται το ανδρικό χέρι στο μέτωπο και σταυροκοπιέται  ο ανδρικός πληθυσμός όλως τυχαίως ταυτόχρονα! «Κύριε ελέησον…»!